بقعه مبارکه امامزاده عزیز (ع) در دامنه تپه‌های شمال شرقی اوین و در میان درختان سرسبز و در محیطی با صفا در مجاورت روستاهای اوین و درکه قرار گرفته است. بنای اصلی امامزاده عزیز (ع) بقعه کوچکی با کمتر از 15 متر مربع مساحت است و دارای بنایی هشت ضلعی و غیر منتظم است که اضلاع شمال غربی و جنوب شرقی آن از جهت‌های دیگر پهن‌ترند.
بنای اولیه این امامزاده مربوط به قبل از دوران قاجاریه است که در سال‌های بعد در دو طرف شرق و غرب این قبر دو اتاق ساده افزوده‌اند و ایوان پهن و وسیعی نیز با جرزهای سنگی و نرده چوبی ساده در قسمت جنوب بقعه، مشرف به قریه اوین، احداث نموده‌اند. قبلا داخل حرم کوچک بقعه امامزاده عزیز (ع)، حفاظ چوبی ساده با خانه‌بندی‌های مربع درشت، اطراف مرقد را احاطه کرده بود ضمن اینکه سقف مخروطی عمارت و پنجره‌ها، با کاشی‌های آبی تیره و روشن تزئین شده‌اند. طبق زیارتنامه موجود، امامزاده عزیز (ع) عموی گرامی امامزاده مطیب (ع) است که مرقد آن حضرت نیز در روستای اوین واقع شده است. نکته جالب توجه این است که به سبب شکل و رنگ سرخ گنبد شیروانی بقعه امامزاده عزیز (ع) و ساخته شدن این بنا با آجر اُخرایی، مردم بومی، این بقعه را به نام "امامزاده اناری" خوانده‌اند.
بنای موجود امامزاده ساختمانی نسبتا جدید با نمای آجری بهمنی قرمز رنگ و گنبدی هرمی شکل و کوتاه است. در‌های زیارتگاه از آهن ساخته شده، داخل حرم در پایین یک ردیف با سنگ مرمر و بقیه دیوار با گچ کار شده که روی آن رنگ روغن زده شده است.
این بقعه فاقد اشیا و آثار تاریخی است. در این بین تنها می‌توان به دو مقبره دیگر که بالاتر از بقعه و بر فراز همان تپه قرار دارند اشاره کرد که یکی مدفن شاهزاده حسین قلی میرزا سالور عماد السطنه متوفی در سال 1311 هجری شمسی و دومی آرامگاه شاهزاده میرزا سالور عین السلطنه متوفی بر سال 1324 هجری شمسی است و هر دو فرزندان عبدالصمد میرزا عزالدوله فرزند محمدشاه قاجار می‌باشند. ساختمان این دو مقبره شش ضلعی دارای شش پایه ظریف آجری با دهانه‌های باز و سقف شیروانی است. از حدود سال 1330 هـ ش به بعد، به دلیل ساخته شدن دانشگاه، امکان دفن اموات در این مکان به مرور محدود و پس از مدتی ممنوع شد.
تا قبل از سال 1340 هـ ش بقعه‌ای روی تپه اوین بوده و هیچ حصاری در اطراف آن وجود نداشت. در آن زمان مردم محله‌های اطراف به راحتی و بدون هیچ گونه مانعی می‌توانستند به امامزاده رفت و آمد کنند. بر اساس گفته‌های ستوده، پس از مدتی با ساخت و ساز و نرده گذاری ضلع جنوبی دانشگاه و قطع راه ارتباطی، رفت و آمد اهالی به امامزاده قطع شد

بر اساس منابع موجود، امامزاده عزیز (ع) نوه امام موسی کاظم (ع) است که از آزار خاندان عباسی، به دره اوین پناه می‌آورد و کنار چشمه‌ای، زیر یک چنار به قتل می‌رسد.

مزار این امامزاده از قدیم الایام همواره مورد احترام و تقدیس عموم بوده است و اهالی روستاهای اطراف ایشان را واجب التعظیم و کثیرالبرکات می‌دانند و کرامات زیادی از این بزرگوار نقل می‌کنند.

امکان بازدید عموم برای این مکان وجود ندارد.

امکان بازدید عموم برای این مکان وجود ندارد.

این موزه از طریق بزرگراه چمران، خیابان یمن و یا خیابان مقدس اردبیلی و وارد شدن به میدان شهید شهریاری (دانشگاه) قابل دسترسی است.

اغلب در حاشیه خیابان درکه و بلوار دانشجو می‌توان جای پارک برای اتومبیل پیدا کرد.

با حدود 10 دقیقه پیاده روی می‌توان از میدان شهریاری (دانشگاه) به این امامزاده رسید. تا میدان شهید شهریاری:
اتوبوس: در پایانه تجریش سوار اتوبوس "خط تجریش- درکه" و یا در پایانه شهید افشار سوار "خط پایانه افشار(پارک وی)- ولنجک" شده و در ایستگاه میدان شهید شهریاری (دانشگاه). پیاده شوید.
مینی بوس: در ضلع جنوب میدان تجریش سوار مینی‌بوس‌های "خط تجریش- ولنجک" یا "تجریش- درکه" شده و در میدان شهید شهریاری (دانشگاه) پیاده شوید.
تاکسی: در پایانه پمپ بنزین ولنجک سوار ماشین‌های "خط پمپ بنزین ولنجک- درکه" و یا از پایانه تاکسی تجریش سوار ماشین‌های "خط میدان تجریش- درکه"شده و در میدان شهید شهریاری (دانشگاه) پیاده شوید.

موزه تنوع زیستی و ذخایر ژنتیک، موزه جانوران دانشکده علوم زیستی، موزه سنگ، امامزاده مطیب، مجتمع فرهنگی ورزشی سبز