در جای جای حاشیه خیابان نیمکت‌های سنگی قرار دارد تا رهگذران برای استراحت از آنها استفاده می‌کنند. البته رستوران‌ها، کافی شاپ‌ها و فست فودهای بسیاری نیز در حاشیه خیابان قرار دارند که رستوران پردیس، لوکس طلایی، نایب زعفرانیه و لمزی از آن جمله‌اند.
خیابان ولیعصر (عج) امروزی در سال‌های اول حکومت پهلوی اول به شکل یکپارچه درآمد. عبداالله مستوفی انگیزه‌ی ساخت این خیابان را تصمیم رضا خان برای متصل کردن کاخ سعدآباد به کاخ مرمر ذکر کرده است. احداث جاده مخصوص پهلوی یا همان خیابان پهلوی سابق (ولی عصر فعلی) از سال 1300 شمسی آغاز شد. همچنین درختکاری اطراف این خیابان، کشیدن نهر برای آبیاری درختان آن نیز از سال 1300 آغاز شد. در سال ۱۳۰۷ خیابان پهلوی بالا به وسیله بلدیه تهران سنگفرش شد و سپس با ورود آسفالت به صحنه خیابان سازی شهرها، در سال ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی قانونی را برای احداث و توسعه خیابان‌های تهران تصویب کرد و پس از آن مراحل ساخت جاده مخصوص پهلوی آغاز و برای نخستین بار این خیابان قیر ریزی شد. در سال ۱۳۱۱ خورشیدی، خیابان پهلوی یا ولیعصر(عج) امروزی آسفالت شد.جاده مخصوص یا جاده پهلوی تا سال 1320 اختصاصی بود و مردم از جاده قدیم شمیران به تجریش می‌رفتند. خاصان، درباریان، وزیران، سفرا و نظامیان که دستور شرفیابی به آنان ابلاغ می‌شد از جاده مخصوص تردد می‌کردند. پس از شهریور 1320، این سد شکست و این جاده عمومی‌شد. خودروهای متفقین و سپس مردم از این جاده عبور کردند اما سال‌ها گذشت تا جاده پهلوی به صورت خیابان پهلوی درآمد.
از نظر کارشناسان، خیابان ولیعصر از نظر محیطی، زیست‌محیطی، معماری، عملکردی، منظری، زیبایی‌شناسی، تاریخی، خاطره‌ای و رویدادی واجد ارزش‌های فراوانی است. از همین رو این خیابان در ابتدای دی‌ماه 1390 در فهرست آثار ملی ثبت شد.پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی سده‌ی ۱۷، نوشته است: "اگر استانبول شهر سروهاست، تهران را باید شهر چنارها خواند." وجود چنارهای خیابان ولیعصر (عج) چنان زیبایی دلپذیری به این خیابان داده، که بی شک آن را جزو زیباترین خیابان‌های شهری جهان درآورده است.وجود بازارهای متعدد، جاذبه خرید در خیابان ولیعصر را در پی داشته است. بازار قدیمی تجریش و مراکز خرید امروزی معرف در میدان تجریش مانند تندیس و قائم برجسته‌ترین جاذبه‌های خرید در این خیابان به شمار می‌روند.براساس نتایج یک نظرسنجی، تهرانی‌ها خیابان ولیعصر را زیباترین خیابان پایتخت می‌دانند. این خیابان جوابگوی انسان‌های علاقه مند به خیابان گردی چه به صورت پیاده و چه سواره است. مجاورت باغ فردوس با بخشی از این خیابان فرصت بهره بردن از معدود باغ‌های مجاور این خیابان را به رهگذران به صورت رایگان می‌دهد.
عصرهای تابستان خیابان ولی عصر مملو از رهگذرانی بصورت سواره و پیاده برای گذران اوقات فراغت می‌شود.
راه‌های دسترسی به خیابان ولیعصر بسیار متعدد است. محدوده این خیابان در منطقه یک از چهارراه پارک‌وی به سمت شمال است. بزرگراه‌های مدرس و چمران راحت‌ترین راه دسترسی به این محدوده است.
می‌توان از تاکسی‌ها، مینی‌بوس‌ها و اتوبوس‌های منتهی به میدان تجریش استفاده کرد. به خصوص "خط 7 سامانه اتوبوسرانی تندرو تهران: راه آهن- تجریش" طول خیابان ولیعصر را طی می‌کند. همچنین با چند دقیقه پیاده روی از مترو تجریش واقع در میدان قدس و یا اتوبوس‌ها و تاکسی‌های منتهی به آن میدان استفاده کرد.
عمارت باغ فردوس، تكيه بالای تجريش، امامزاده صالح، تماشاگه زمان، موزه موسسه باستان شناسی، بازار سنتی تجریش، بازار قائم، مجتمع تجاری تندیس